เรียนว่ายน้ำใหม่ตอนอายุสามสิบกว่า

คิดจะว่ายน้ำมาหลายปี แต่ก็เลื่อนไปเรื่อย ๆ จนในที่สุดก็สมัครเรียนกับสระใกล้บ้าน ครูเริ่มด้วยการให้ลอยตัวเฉย ๆ ไม่ต้องทำอะไร ปล่อยให้น้ำพยุงเราไว้ หายใจเข้าให้เต็ม ปล่อยออกช้า ๆ ตอนแรกใจมันเร่งทุกอย่างเพราะกลัว แต่พอผ่านไปสิบนาที เราเชื่อว่าร่างกายไม่จมง่ายอย่างที่เคยคิด

สัปดาห์ถัดมาเริ่มเตะขากับบอร์ดแบบไม่รีบ เราพยายามนับในใจหนึ่งถึงสี่ เพื่อไม่ให้แรงจนหมดตอนครึ่งสระ ครูบอกว่าไม่ต้องแข่งกับใคร แข่งกับฟองอากาศของตัวเองพอ ผ่านคาบที่สี่ถึงได้ลองฟรีสไตล์เต็มท่า ครั้งแรกกินน้ำสองคำใหญ่ ๆ แล้วไอแสบคอ แต่พอกลับไปเริ่มที่หายใจช้า ๆ อีกครั้ง รอบถัดมานุ่มขึ้นอย่างชัดเจน

บทเรียนของเดือนแรกคือการยอมรับว่าบางอย่างเริ่มช้าก็ยังเริ่มได้ และการสังเกตจังหวะหายใจของตัวเองทำให้ทั้งในสระและนอกสระง่ายขึ้นกว่าที่คิด