เค้กกล้วยหอมเตาอบบ้าน ๆ ที่หอมเกินคาด

เค้กกล้วยหอมเป็นขนมที่คิดว่าใครก็ทำได้ จนได้ลงมือจริงถึงรู้ว่าเส้นบาง ๆ ระหว่างชุ่มกับแฉะนั้นอยู่ใกล้กันมาก ขั้นแรกคือเลือกกล้วยให้สุกงอมแบบมีจุดดำ ๆ กลิ่นแรงหน่อย พอบดแล้วหวานถึงใจโดยไม่ต้องใส่น้ำตาลเยอะ ใส่ไข่สองฟอง เนยละลาย และแป้งสาลีอเนกประสงค์ ร่อนกับผงฟูและเบกกิ้งโซดาเล็กน้อย เกลือปลายนิ้วช่วยตัดรส

ปัญหาคือเตาอบบ้าน ๆ ของเราความร้อนไม่ค่อยเสถียร อบครั้งแรกหน้าขึ้นเร็วแต่ด้านในยังดิบ พักให้เย็นแล้วลองใหม่ ลดไฟลงนิด ขยายเวลาอีกหน่อย ใช้ไม้จิ้มฟันเช็คตรงกลาง การรอหน้าบ้านกับกลิ่นเนยกล้วยที่ลอยออกมามันทรมานแบบมีความหวัง แอบเปิดเตาเร็วไปทีนึง หน้าแอบยุบเล็ก ๆ บอกตัวเองว่าไม่เป็นไร ของกินก็ต้องมีรอยแผลเหมือนชีวิตบ้าง

รอบที่สาม ทุกอย่างพอดี พออุ่น ๆ แกะออกจากพิมพ์แล้ววางบนตะแกรง เสียงฝืดเบา ๆ ของกระดาษไขทำให้ยิ้มเองโดยไม่ตั้งใจ ผิวสีทองเข้มมีรอยแตกเล็ก ๆ สวยงาม เนื้อในนุ่ม หอมนาน จิบชาพร้อมคำแรกแล้วเงียบไปครู่หนึ่งโดยไม่รู้ตัว อาจเพราะมันไม่ใช่เค้กที่ดีที่สุดในโลก แต่มันเป็นเค้กที่ทำให้ครัวแคบ ๆ กลายเป็นบ้านขึ้นมาอีกนิด

สูตรที่จดไว้ท้ายเล่มมีรอยเลอะเนยกับเศษแป้งเกาะ ๆ อยู่ ดีนะ จะได้จำว่าเดินผ่านความพังมาหลายครั้งกว่าจะได้คำที่อยากได้ วันหลังอยากลองใส่วอลนัตกับช็อกโกแลตชิพเพิ่ม แต่วันนี้พอแล้ว แค่แบ่งให้เพื่อนข้างห้องได้ชิม แล้วฟังคำว่า “หอมจัง” ก็ถือว่าสำเร็จตามโจทย์แล้วละ