รถทัวร์นอนกรุงเทพฯ–อุดรฯ ครั้งแรก

ผมจองรถทัวร์นอนรอบดึกเพื่อกลับบ้านที่อุดรฯ ครั้งแรกในรอบหลายปี ตั้งใจว่าจะลองดูว่าตัวเองยังนอนได้ดีบนถนนยาว ๆ แบบสมัยเรียนมหาลัยไหม คราวนี้รถเป็นแบบ 24 ที่นั่ง เบาะกว้างกว่าปกติ มีผ้าห่มบาง ๆ กับน้ำ 1 ขวด

รถออกจากหมอชิตใหม่เกือบตรงเวลา เสียงพนักงานตะโกนเรียกผู้โดยสารจากหน้าช่องทางเข้าคุ้นเคยแบบเดิม ๆ ผมได้ที่นั่งริมหน้าต่าง แอบลุ้นว่าจะหลับได้ยาวไหม พอรถพ้นดอนเมืองไปได้ไม่นาน ก็เปิดหนังจีนพากย์ไทยเสียงกระหึ่มทั้งคัน ทำใจไว้เลยว่าคืนนี้คงหลับ ๆ ตื่น ๆ แน่ ๆ

กลางคืนบนมอเตอร์เวย์มีไฟถนนเป็นช่วง ๆ เสียงเครื่องยนต์สม่ำเสมอเหมือนเสียงพัดลมในห้องนอน เบาะเอนไม่สุดแต่พอได้ งีบเป็นช่วง ๆ จนถึงชัยภูมิ รถจอดพัก 20 นาที ผมลงไปเข้าห้องน้ำ กินข้าวต้มหมูถุงร้อน ๆ จากร้านหน้าปากทาง ปิดท้ายด้วยชาเขียวขวดเย็น ๆ แล้วกลับขึ้นรถต่อ

ถึงอุดรฯ ตีห้าครึ่งพอดี ฟ้ายังไม่สว่างดีนัก ผมลากกระเป๋าลงจากรถ สูดอากาศเช้าลึก ๆ แล้วคิดว่าบางทีการเดินทางแบบช้า ๆ ก็ยังมีเสน่ห์ของมันอยู่ แค่ต้องเลือกทริปที่ไม่ต้องรีบ และเตรียมใจไว้กับผ้าห่มบาง ๆ กับเสียงหนังที่อาจดังไปนิด