สองวันหนึ่งคืนที่เชียงคาน หนาวพอดี เดินสบาย

เชียงคานหน้าหนาวมีอากาศแบบที่อยากพกกลับบ้าน ตื่นตีห้า เดินออกมาที่ทางเดินริมโขง หมอกบาง ๆ ลอยต่ำเหนือสายน้ำ ไฟถนนยังติดอยู่แผ่ว ๆ มีเสียงล้อจักรยานเก่า ๆ ผ่านไปเงียบ ๆ แวะซื้อปาท่องโก๋กับเต้าฮวยร้อนจากร้านป้าตรงหัวมุม มืออุ่นขึ้นทันที

กลางวันคนเริ่มเยอะ แต่ถ้าเลี้ยวเข้าซอยเล็ก ๆ จะเจอบ้านไม้เงียบ ๆ ที่ยังมีคนแก่รดน้ำต้นไม้หน้าบ้าน นั่งอ่านป้ายประวัติศาสตร์ชุมชนทีละป้าย เพลินแบบไม่ต้องรีบ เราเช่าจักรยานสีเขียวขี่ไปแก่งคุดคู้ ทางขึ้นลงเนินเล็ก ๆ ทำให้หัวใจเต้นพอดี ๆ ไม่เหนื่อยจนหอบ แต่พอให้ร่างกายรู้สึกว่ามีชีวิตอยู่จริง ๆ

คืนแรกเดินถนนคนเดิน ไม่ได้ซื้ออะไรเป็นชิ้นเป็นอัน นอกจากเสื้อยืดลายตัวหนังสือที่บอกว่ามาแล้วจริง ๆ กับผ้าพาดไหล่สีหม่น ๆ ผืนหนึ่ง กลับที่พักแล้วนอนหลับแบบสนิทยาว ๆ เป็นรางวัลของการใช้พลังงานทั้งวัน

วันที่สองตักบาตรข้าวเหนียวตอนเช้ามืด เม็ดข้าวเหนียวร้อน ๆ บีบแล้วเป็นก้อน แนบมือจนอุ่น ขณะยืนรอแสงแรก คนเงียบลงเองโดยไม่ได้นัดหมาย พระเดินเท้าเรียบ ๆ ผ่านหน้าบ้านไม้แต่ละหลัง เสียงนกแทรกขึ้นมาบ้างเป็นระยะ หนาวพอดีจริง ๆ จนคิดว่าจะกลับมาซ้ำอีกปีหน้า