ภูเก็ตหน้ามรสุมที่เงียบจนได้ยินเสียงตัวเอง

ฝนที่ภูเก็ตช่วงกันยายนไม่ได้ตกทั้งวัน ตกเป็นช่วง ๆ แล้วฟ้าก็เปิดให้เดินได้ หาดกมลารอบเช้าคนน้อยจนได้ยินเสียงคลื่นชัดเหมือนนั่งอยู่ริมเตาอบที่บ้านแต่ใหญ่กว่ามาก ร่มหาดถูกเก็บไว้เป็นระเบียบ เส้นขอบทะเลเทากว่าหน้าร้อน แต่ตัดกับสีเขียวของภูเขาสวยดีแบบเรียบ ๆ

เราเช่ามอเตอร์ไซค์คันเล็กเพื่อวิ่งไปกินข้าวแถวศรีสุนทร ร้านตามสั่งที่คนท้องถิ่นแนะนำชื่อสั้น ๆ จำง่าย ผัดคะน้าหมูกรอบมีความกรอบจริงไม่ใช่ชื่อ เม็ดพริกไทยสดที่โรยมาบนคอหมูย่างทำให้คำแรกตื่นเต็มตา ฝนเริ่มมา เลยหลบกินข้าวใต้ชายคาไม้แล้วฟังเสียงมันกระทบหลังคาสังกะสีอย่างใจเย็น ๆ

บ่ายแก่ ๆ ขับผ่านเส้นเขากะทู้ ถนนโค้งที่เคยแน่นกลายเป็นทางโล่งจนมองไกล ๆ เห็นเพียงรถบรรทุกสองคัน วิวสองข้างทางมีหมอกบาง ๆ เกาะยอดไม้ ทำให้เข้าใจว่าการมาแบบไม่รีบร้อน บางทีได้ของแถมเป็นความเงียบที่หายากกว่าฤดูกาลอื่น

คืนนั้นกลับเข้าที่พักแถวป่าตอง เปิดหน้าต่างให้ลมทะเลพาเกลือเข้ามาในห้องนิด ๆ กลิ่นผ้าเปียกของชุดว่ายน้ำที่ตากไว้ไม่ได้น่ารำคาญอย่างที่คิด เพราะมันบอกเราว่าวันนี้ลงน้ำแล้วจริง ๆ พรุ่งนี้ถ้าฟ้าเปิด อยากขับลงไปหาดในทอนสักหน่อย ได้ยินว่าตอนเช้าปลายฝนคลื่นไม่แรงมาก ถ่ายรูปออกมาจะได้ฟ้าที่เป็นสีฟ้าของตัวมันเอง ไม่ต้องเร่งในแอป

ไปภูเก็ตหน้ามรสุม ถ้าไม่คาดหวังความคึกคัก ก็จะได้ความสบายใจแบบไม่ต้องแย่งอะไรกับใครกลับมาเต็ม ๆ เหมาะกับคนที่อยากฟังเสียงตัวเองให้ชัดขึ้นอีกนิด แล้วค่อยกลับไปสู้กับงานในสัปดาห์ถัดไปแบบไม่ฝืน

เช้าวันถัดมาเราขับลงไปย่านเมืองเก่า ถนนถลางตอนฝนเพิ่งหยุดมีเงาสวย ๆ บนพื้นปูน ท้องฟ้าเทา แต่สีของตึกชิโน–โปรตุกีสกลับตัดกันชัดขึ้นกว่าตอนแดดแรง ร้านกาแฟเปิดช้า เจ้าของยืนเช็ดโต๊ะหน้าเคาน์เตอร์ พอเราสั่งเอสเพรสโซ่เดี่ยว เขาชี้ให้ดูเมล็ดสองตัวที่เพิ่งคั่ว “ตัวนี้เปรี้ยวน้ำตาลอ้อย ตัวนี้ช็อกโกแลตหน่อย ๆ” เราเลือกตัวหลังเพราะอยากให้เช้าช้ากว่าเดิมอีกนิด เสียงน้ำไหลผ่านหัวชงทำให้ร้านเล็ก ๆ อุ่นขึ้นโดยไม่ต้องเร่งแอร์

เดินต่อไปเรื่อย ๆ พบว่าแม้หลายร้านจะปิดช่วงโลว์ซีซัน แต่คนท้องถิ่นยังใช้ชีวิตตามปกติ เด็กนักเรียนใส่รองเท้าแตะลุยน้ำตื้น ๆ กลับบ้านหลังเลิกเรียน แม่ค้าขายหมูสะเต๊ะยืนพัดถ่านจนควันบาง ๆ ทะลักออกมาที่หน้าร้าน เราซื้อชุดเล็ก ใส่ถุงกระดาษมัน ๆ ถือไปนั่งกินใต้กันสาดตึกแถว หมูที่ย่างไม่แห้งจนเกินไปกับน้ำจิ้มที่หอมถั่วทำให้คิดถึงงานวัดของบ้านตัวเองอย่างช่วยไม่ได้

พอบ่ายฟ้าเปิด เราขับขึ้นเขาไปเขารัง จุดชมวิวที่คนมักแวะตอนเย็น ๆ แต่ช่วงนี้แทบไม่มีใคร ลมแรงพัดกลิ่นดินชื้นขึ้นมาจากป่า ต้นไม้โยกไหวเป็นผืนเดียวกัน เมืองทั้งเมืองดูเหมือนของเล่นเมื่อมองจากบนนี้ เสียงรถมอเตอร์ไซค์จากถนนด้านล่างขึ้นมาแบบเป็นริบบิ้นบาง ๆ ไม่ดังจนรำคาญ เรานั่งเงียบ ๆ อยู่ครึ่งชั่วโมงโดยไม่มีสิ่งเร้าอื่นนอกจากเมฆที่เปลี่ยนรูปอยู่ตลอดเวลา

เย็นลงไปแถวหาดกะตะ มีธงเหลืองแดงปักบอกเขตเล่นน้ำ เจ้าหน้าที่อาสาสมัครยืนมองคลื่นอย่างใกล้ชิด คลื่นสูงแต่แตกตัวเป็นชั้น ๆ สวยมาก เราถอดรองเท้าเดินเลียบไลน์น้ำ ปล่อยให้เกลือเลียข้อเท้า กล้องในมือถูกเก็บในกระเป๋าตั้งแต่แรก เพราะอยากให้ความทรงจำครั้งนี้อยู่ในกล้ามเนื้อมากกว่าในไฟล์รูปภาพ

เรื่องค่าใช้จ่ายในช่วงนี้ถูกกว่าหน้าท่องเที่ยวชัดเจน ที่พักลดราคา ร้านอาหารหลายร้านมีโปรสำหรับคนท้องถิ่น ถ้าเรายิ้มและถามด้วยน้ำเสียงจริงใจ เขามักจะบอกทางเลือกที่คุ้มที่สุดเอง ธรรมชาติของเมืองท่องเที่ยวช่วงโลว์คือคนมีเวลาให้กันมากขึ้น ไม่เร่งรัด ไม่รีบไล่โต๊ะ ความสัมพันธ์แบบสั้น ๆ แต่จริงใจเกิดขึ้นง่ายเป็นพิเศษ

อีกวันหนึ่งเราไปตลาดท้ายรถ ขายของมือสองรวมถึงงานฝีมือเล็ก ๆ ที่คนในพื้นที่ทำเอง เสื้อยืดที่สีซีดจากแดดถูกพับอย่างเรียบร้อย แผ่นซีดีเก่า ๆ ที่ปกร้าวนิด ๆ เปิดเพลงดังจากลำโพงที่เสียงแตกนิดหน่อย มีคุณลุงคนหนึ่งเอากล้องฟิล์มเก่าออกมาตั้งขาย คุยกันสองสามคำ เขาบอกว่า “ฟิล์มตอนนี้แพง แต่เสียงชัตเตอร์มันยังเหมือนเดิม” เรายิ้มแล้วลองยกกล้องขึ้นแนบหน้า ความรู้สึกหนักมือกับเสียงคลิกที่ตามมาเหมือนดึงบางอย่างในอกให้กลับไปอายุสิบเจ็ดอีกครั้ง

ถ้ายังไม่อยากลงทะเล วันที่ฝนสลับหยุดจะเหมาะกับการไปพิพิธภัณฑ์ไทยหัวหรือเพอานาคา (Peranakan) ที่เล่าความเป็นบาบ๋าย่าหยาของภูเก็ต ห้องจัดแสดงไม่ใหญ่มาก แต่ชีพจรของเมืองอยู่ในรายละเอียดของผ้า เครื่องเงิน และภาพถ่ายเก่า ๆ ที่บอกว่าภูเก็ตเคยเป็นจุดตัดของผู้คนมากมายแค่ไหน การได้เดินช้า ๆ อ่านป้ายอย่างมีเวลาทำให้เข้าใจว่าความหลากหลายทางวัฒนธรรมที่เราเห็นบนถนนถลางไม่ได้เกิดขึ้นเพราะท่องเที่ยวอย่างเดียว

ปิดท้ายด้วยเรื่องความปลอดภัยที่สำคัญกว่ารูปสวย ๆ ธงแดงคือห้ามลงเล่นน้ำจริง ๆ กระแสน้ำปั่นป่วนกว่าที่ตาเห็นมาก ถ้าจะเล่น ให้เล่นเฉพาะเขตที่เจ้าหน้าที่กำหนด สวมเสื้อชูชีพถ้ามี และอย่าลงน้ำหลังฝนหยุดทันที เพราะช่วงนั้นมักมีกระแสน้ำย้อนแรงเป็นพิเศษ สิ่งเล็ก ๆ เหล่านี้ช่วยให้ทริปช้า ๆ ของเราจบลงอย่างสบายใจแบบที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่แรก