ทดลองงดโซเชียล 7 วัน สิ่งที่ได้เรียนรู้

เริ่มจากความรู้สึกง่าย ๆ ว่าเหนื่อยกับการไถหน้าจอโดยไม่รู้ตัว เดิมตั้งใจจะแค่ปิดแจ้งเตือน แต่สุดท้ายตัดสินใจลบแอปโซเชียลทั้งหมดออกจากมือถือ 7 วันเต็ม ๆ เก็บไว้แค่ไลน์กับโทรศัพท์ เผื่อมีเรื่องงานด่วน ช่วงวันแรก ๆ มือจะล้วงกระเป๋าหามือถือเองแบบอัตโนมัติ พอหยิบขึ้นมาก็ว่างเปล่า งง ๆ ตลกตัวเองเหมือนกัน

วันที่สอง ความเงียบเริ่มขยายตัว เสียงในหัวชัดขึ้น ทันความคิดตัวเองมากขึ้น เหงาบ้างแต่ไม่ทรมาน ตอนเที่ยงออกไปกินข้าวคนเดียวโดยไม่พกหูฟัง ตั้งใจฟังช้อนกระทบจาน ฟังเสียงคนคุยกัน แล้วก็นึกถึงสมัยมอปลายที่ยังไม่มีสมาร์ตโฟน ทุกอย่างช้าลงอย่างน่าประหลาด

กลางสัปดาห์เริ่มมีเวลาอ่านหนังสือที่ค้างอยู่ “คนเก็บภาพ” ที่วางไว้นานจนฝุ่นขึ้น อ่านไปค่อย ๆ ได้ยินเสียงแอร์ เสียงฝน ทุกอย่างไม่ต้องแข่งกับอะไร ความฟุ้งซ่านลดลงแบบจับต้องได้ เวลานั่งทำงาน โฟกัสดีขึ้น เมล์ตอบไวขึ้น เพราะไม่ได้โดนดึงออกไปทุก 3 นาทีอย่างแต่ก่อน

วันที่ห้าเกือบจะเปิดแอปเพราะมีเพื่อนส่งลิงก์ดราม่ามาให้ แต่หยุดไว้ทัน ลองจดความอยากแบบซื่อ ๆ ว่า “อยากรู้เดี๋ยวนี้” แล้วปิดสมุดไป เดินลงไปซื้อไอติมแท่งแล้วกลับขึ้นมานั่งดูท้องฟ้าเปลี่ยนสีแทน ความอยากจางไปใน 10 นาทีเอง แปลกดีนะที่ความอยากส่วนใหญ่สั้นกว่าที่คิดมาก

ครบ 7 วัน โหลดแอปกลับมาอีกครั้ง รู้สึกเหมือนย้ายบ้านใหม่ ตั้งใจปิดแจ้งเตือนทุกอย่างโดยเริ่มจากศูนย์ จัดหน้าจอเหลือแค่สองหน้า วางไอคอนให้ต้องตั้งใจเลื่อนไปหา การจะเปิดแอปหนึ่งครั้งเลยมีสติขึ้นนิดนึง ไม่ได้ชนะอะไรหรอก แต่รู้จักตัวเองขึ้นหน่อย ว่าตอนไหนควรปิด ตอนไหนควรเปิดพอประมาณ

สรุป ถ้าคุณเหนื่อย ลองหยุดสั้น ๆ 3 วันก็ยังดี ไม่ต้องทำถูกต้องหมดทุกข้อ แค่ตั้งกติกากับตัวเองแบบที่พอทำได้ และจำไว้ว่าเราไม่ได้พลาดอะไรใหญ่โตเสมอไปหรอก โลกยังหมุนต่อโดยไม่ต้องมีเราอยู่หน้าจอตลอดเวลา การหายไปบ้างคือการกลับมาหาตัวเองแบบง่าย ๆ ที่น่าทำบ่อย ๆ เลยละ